مینگرم؛ از پس بالهای خویش، تا بیابم رنگهای روشنی..
- ۰ نظر
- ۲۱ مرداد ۹۲ ، ۱۹:۴۴
مینگرم؛ از پس بالهای خویش، تا بیابم رنگهای روشنی..
سکوت میکنم؛ تا بدانی زمزمه هایم هرچند پوچ، چه مزه عاشقانه ای میدهد..
هر روز رهگذریم، بی آنکه بدانیم جسمی داریم که تحت تاثیر روح و احساساتمان است..
بی آنکه بدانیم، قلبمان را خانه غم میکنم و دیگران را عامل درد..
به خیالمان دور اندیشی میکنیم، دردهایمان هرچند کوچک را رها میکنیم و پول، که متحول کننده لحظه ایست را فقط پسنداز. در نهایت، زمان خوردمان میکند و هیچ در حساب نداریم. ورشکسته از جسم میشویم و چک روی چک..
ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻲ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺎﺭﺍﺿﻲ ﺍﻧﺪ !!!
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﻱ ، ﻭﻗﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺍﻧﺪ...